मन चिंध्यांत फाटले
आता कशी मी सावरू
अश्रू नयनांत दाटले
त्यांना कसे रे आवरू?

प्रीतीचे हे गोड कुंपण
तू निर्दयपणे मोडले
प्रेमाचे या बंध अपुले
किती सहजपणे तोडले…

आर्त भाव या अंतरीचा
कसा डोळ्यांतून सांडला
प्रीतीचा हा डाव फसवा
असा शब्दांतून मांडला…

दुक्ख माझे झाले अबोल
मुकेपणी विनविते
वाहणाऱ्या अश्रूंत आज
भावनांना भिजवीते…

शपथ आहे तुला माझ्या
गुंतलेल्या स्पंदनांची…

आज तुझी खूप आठवण आली,
म्हणून मुद्दामच मोबाइल काढला,
तुझा जुना नंबर शोधून,
बंद असून सुद्धा एकदा तपासून पहिला,

नंबर अन अवेलेबल दाखवत होता,
इथे श्वास सारखा फुलत होता,
का माहित नाही कसतरीच झालेलं,
मनात सारखं काहीतरी चाल्लेल,

हो तिथेच गेलेलो मी,
जिथे पहिल्यांदा भेटलो होतो,
नजरेला नजरा देत,
एकत्र राहणार बोललो होतो,

तू मात्र निघून गेलीस,
पण मी माझ दिलेलं वचन पूर्ण करतोय,
मी अजूनहि तुझी तिथेच वाट पाहतोय,
तू गेल्यावरही तू जवळ असल्याचा भास होतोय…

Syllybus जरा जास्तच आहे
दर वर्षी वाटतो…
Chapters पाहून Passing चा
Problem मनात दाटतो…
तरी lectures चालू राहतात
डोक्यात काही घुसत नहीं….
चित्र-विचित्र figures शिवाय
Board वर काहीच दिसत नाही….
तितक्यात कुठून तरी Function ची
Date जवळ येते…
Semester मधले काही दिवस
नकळत चोरून नेते…
नंतर lecturers Extra घेउन
भरभरा शिकवत राहतात…
Problems Example Theory सांगून
Syllybus लवकर संपवू पाहतात…
पुन्हा हात चालू लागतात…
मन चालत नाही….
सरांशिवाय वर्गामध्ये
कुणीच बोलत नाही…
Lectures संपून Submission चा
सुरु होतो पुन्हा खेळ..
journal Complete करण्यामध्ये
फार फार जातो वेळ…
चक्क डोळ्यांसमोर Syllybus
चुटकी सरशी sampun जातो..
‘EXAM’s मध्ये वाचून सुद्धा
Paper काबर सो…सो..च जातो??

मन म्हणतो ती बागेतील फूल
मेंदू म्हणतो तू फुलपाखरू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मन म्हणतो ती स्वर्ण मधु
मेंदू म्हणतो तू फार कडु
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मन म्हणतो तिच्या मनात मी
मेंदू म्हणतो मी कसे मानू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मन म्हणतो बोलेल ती
मेंदू म्हणतो जाऊन बोल तू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मन म्हणतो बघ डोळ्यात तिच्या
मेंदू म्हणतो नको बघू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मन म्हणतो तिचे डोळे गहिरे
मेंदू म्हणतो नको त्या नजरेत बुडु
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मनात तिच्या ओठातिल स्वर
मेंदू म्हणतो नको तिच्या तालावर नाचू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मनात उमटे गालावरची खळी
मेंदू म्हणतो नको तिच्या हसण्याला फसू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मनास हवा स्पर्श तिचा
मेंदू पाहतो मागे सरु
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मनात मझ्या प्रेमाची हिरवळ
मेंदूत मत्र शिशिर ऋतू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मन पाहतो तिलाच स्वप्नी
मेंदू म्हणतो चल आता उठू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?

मन म्हणतो वाट बघ
मेंदू म्हणतो बस आता निघू
तू तर जाशील निघून दूर
मग मी कसा जगू ?
.
.
… Ek Kavi

ती , मी आणि ती एक सायंकाळ !!
कधी ना विसरणारी ती
कधी ना विसरणारा मी
आणि पुष्टच्या आठवणीची
ती एक सायंकाळ
ती , मी आणि ती एक सायंकाळ !!

अखंड धरती ती
अनंत आकाश मी
आणि अस्पर्ष क्षितिजाची
ती एक सायंकाळ
ती , मी आणि ती एक सायंकाळ !!